Stille sport – Mart Smeets

Het zou zo'n veelbelovend sportjaar worden, 2020, met naast de gebruikelijke grote evenementen ook nog het EK voetbal en de Olympische Spelen. Maar toen kwam corona. In de sportwereld ontstond paniek, twijfel, teleurstelling, verdriet. Wat ging er wel door, wat niet? Waar trainden de atleten eigenlijk voor, was hun trainingsopbouw nog wel toereikend? Mocht er nog publiek bij de wedstrijden? Welke stunts waren er te bedenken? De Amerikaanse basketbalcompetitie werd in z’n geheel in een bubbel in Disneyland, Orlando verder gespeeld; de Tour de France ging pas eind augustus onder zwaar corona-regime van start; voetbalstadions waren spookachtig leeg, maar de tv-kijker hoorde het stadionrumoer via een geluidsbandje. Alles was vreemd, lenteklassiekers in de vroege herfst en op Roland Garros toptennis voor zeventien koukleumende toeschouwers.

De verslagen van Mart Smeets, zelf thuis opgehokt, lezen als een barometer van de onzekere tijd die in het voorjaar aanbrak en waarvan het einde niet in zicht is.